Katilbot (2025)

Murderbot, duygularla uğraşmak istemiyor. O karmaşık ve rahatsız edici şeylerin hiçbirini istemiyor. İnsan bedeninin salgıladığı sıvıları istemiyor. İnsanlara dokunmak istemiyor. Göz teması bile kurmak istemiyor. Sadece dizilerini izlemek ve – gerekiyorsa – insanların öldürülmesini engellemek istiyor. Bu bana inanılmaz tanıdık gelen bir his. İç ses kullanımı – olayların bu şekilde anlatılması – başlı başına çok tanıdık. Özellikle de anlatı, hem başkalarına hem de kişinin kendisine karşı duyduğu kuşku etrafında şekillendiği için. Gerçekten bir şeylere temas eden bir hikâye bu.

Murderbot, katil robotlar geleneğinden geliyor ama yazar Martha Wells'in yaratımında çok özel ve özgün bir şeyler var. Bilimkurgu türünde zaten distopik geleceklere dair o kadar harika tasvirler var ki biz bunu aşarak bir tür post-distopik dünyaya taşımak istedik. Evet, burası oldukça zalim ve kapitalist bir dünya, ama aynı zamanda bakmaya değer, renklerle ve ışıl ışıl detaylarla dolu ilginç şeyler de var. Bir süre takılmaktan keyif alabileceğiniz bir dünya bu. Murderbot bana 80'lerin bakması ve incelemesi keyifli bilimkurgu kitap kapaklarından fırlamış gibi geliyor.

Hayatım boyunca hep bir bilimkurgu delisi oldum. Bu alanda teknolojiye, evrime ve geleceğe dair genellikle oldukça nihilist bakış açılarıyla karşılaşıyorsunuz. Ama Murderbot’un dünyasına adım attığınızda – bir robotun perspektifi söz konusu olsa bile, ki bu bile başlı başına çılgınca – içinde güçlü bir hümanizm barındırdığını fark ediyorsunuz. Dizi, daha önce izlediğiniz hiçbir şeye benzemiyor. Hem güldürüyor hem de kalbinize dokunuyor. Karakterlerin sevgi dolu, nazik insanlar olması beni çok etkiledi. Gurathin, bugüne kadar oynadığım favori rollerimden biri; onu gerçekten çok sevdim. Karakter gelişimi hem harika yazılmış hem de çok iyi yönetilmiş. Oyunculuklar ise gerçekten olağanüstü. Alexander Skarsgård tam anlamıyla bir dahi. Bu projeyle gerçekten gurur duyuyorum.

Murderbot diğer hiçbir bilimkurguya benzemiyor. Kişisel olarak bilimkurguya çok düşkün değilim ama bu dizide, diğer türlerde sevdiğim her şey var—bilimkurgu olması da cabası! Üstelik Martha Wells’in yazdığı ve yönetmenler Chris ve Paul Weitz'ın dünyasını daha da geliştirdiği yedi harika kitaba dayanıyor. Bu dizi, parçası olacağınıza hiç ihtimal vermediğiniz, uzayla ilgili olabilecek en garip ve havalı rüyayı andırıyor.

Dizi, hem aksiyon dolu, hem komik hem de tatlı. Bir de tabii alaycı ve yalaka Murderbot var. Bu kadar farklı unsur bir aradayken herkes kendinden bir parça bulabilir. Dizi özellikle şaşırtıcı bir mizaha sahip. "Komedi soslu aksiyon ve bilimkurgu" ifadesi akla biraz Marvel'ı getirebilir. Ama [Murderbot'ın] çok özel ve komik; garip ve rahatsız edici bir tarafı var. Bana alternatif bir komedi hissi veriyor ve bence onu özel kılan da bu.